I.
AmKolej­ny przed­miotEm wyrzu­cam,G roz­sta­ję się zD kolej­ną rzeczą.
Mnie takie rze­czy leczą, że rze­czy oknem lecą,
A ścia­ny pust­ką świecą.
I sam z jed­ną świe­cą w pokoju,
Cie­nie drżą pła­skie na ekra­nie ściany.
A tyl­ko mój cień, a tyl­ko świe­cy cień.
Kiwam się powo­li śpie­wa­jąc ze świecz­ką w pokoju.

Ref.
Mniej mam i mnie­mam że nie mam ja mienia.
Mnie nie oma­mia mania mania mniemania.
Ja mam imię, a nie mie­nie­nie się mianem.
Ja manie mam na „nie”, a me imię – Niemanie.

II.
Wyrzu­cam ubra­nie, to ostat­nie me manie.
A teraz mnie w cie­le bar­dzo bar­dzo wiele.
Top­nie­nia potrze­ba mate­rii, ponieważ
Pło­mie­niem ogrze­wam me całe niemienie.

Ref.
Mniej mam i mnie­mam że nie mam ja mienia…

III.
Pło­mień, czte­ry ścia­ny, wosk, knot i ja nie ubrany.
Ta chwi­la się sta­ła, ja wycho­dzę z ciała.
Pło­mień, czte­ry ścia­ny, wosk, knot i ja nie ubrany.
Ta chwi­la się sta­ła, ja wycho­dzę z ciała.

Ref.
Mniej mam i mnie­mam że nie mam ja mienia…

IV.
Patrzę w tele­wi­zor, coraz bar­dziej się boję.
Tych co nie­na­wi­dzą, lęku swe­go nie ukoję.
Posia­da­nie – bycie w sta­nie wiecz­ne­go nienasycenia.
A przed­mio­ty to kło­po­ty, posia­da­nie stan więzienia.

Rze­czy tyle gro­ma­dze­nia i potrze­ba obronienia
Swej wła­sno­ści od tych gości, tych co bie­gną od wolności
Coraz dalej. A ja wca­le nie odczu­wam tego dreszczu.
Ku wol­no­ści biec chcę sta­le – oto sens moje­go questu.

A rze­czy posia­da­nie rodzi w koń­cu pytanie.
No, jaki ma to sens, czy ist­nie­je zatrzymanie?
Myślę że nie, a nie tyl­ko ja mam takie zdanie,
mają ludzie, z któ­ry­mi mnie łączy tej muzy­ki granie.

Masz mą miłość Boże, Panie, dzię­ki Ci za dźwię­ki grane,
Za muzy­kę. Nar­ko­ty­kiem ona jest na posiadanie.
Kocham cie­bie, śpie­wam sie­bie, jestem vege, śpie­wam reggae.
Duszę swo­ją zba­wiam, tuszę, że przy­spa­rzam wam ja wzruszeń.

Ref.
Mniej mam i mnie­mam że nie mam ja mienia.
Mnie nie oma­mia mania mania mniemania.
Ja mam imię, a nie mie­nie­nie się mianem.
Ja manie mam na „nie”, a me imię – Niemanie.